Latin edebiyatının ustalarından Carlos Fuentes'in 'gerçek ve düşlemin en ustalıklı bileşimlerinden biri' sayılan 'Aura' öyküsünü çeviriden okurken çok gel git yaşadım. İlk başta devam etmekte oldukça zorlandım. Ağzıma sürekli kekremsi bir tat geliyor. Hikayenin çevirisinin elbette mükemmel olmasını beklemiyorum ama en azından akışı bozmasın istiyorum. İngilizce çevirilerine göz attım, onlarda bu kadar yabancı durmuyor.
Nedendir bilmiyorum, çeviriye bir türlü ısınamadım. Özellikle Almanca şiirlerde aşırı bir gergin oluyorum. Az buçuk da bilsen çevirinin yanında orjinalinden de okumanın lezzetini asla veremiyor. Çeviriden sonra başyapıtlar sanki başka bir esere dönüşüyor.
Ancak kaliteli çevirilerin de hakkını yememek lazım. Öyle kaliteli bir çeviri bulduğunda da tekrar tekrar okutuyor. Hatta çevirmenin üslubu (eseri gölgelememek şartıyla) ayrı bir hava, cazibe katıyor.
Sanırım kendimi biraz daha zorlamam gerekiyor. Yoksa mahrum kalacağım...
